Er zijn twee vormen van CBT-E: (i) een “gefocuste” vorm, die uitsluitend de psychopathologie van de eetstoornis behandelt; of (ii) een “brede” vorm, die ook één of meer van de volgende “externe” in stand houdende mechanismen behandelt: klinische perfectionisme, extreem lage zelfwaardering en opvallende interpersoonlijke problemen.
De gefocuste vorm is geschikt voor de meeste cliënten en moet worden beschouwd als de standaardversie. Bij de meeste cliënten is het effectiever dan de brede versie en het is eenvoudiger te implementeren. De brede vorm moet worden voorbehouden aan cliënten die (i) een uitgesproken vorm hebben van een van de “externe” in stand houdende mechanismen voor de kernpsychopathologie van de eetstoornis en (ii) waarbij dit mechanisme lijkt bij te dragen aan het in stand houden van de eetstoornis. De beslissing om de brede vorm te gebruiken, wordt genomen tijdens de evaluatiesessie in fase II, omdat de therapeut tegen die tijd de cliënt redelijk goed kent en de obstakels voor verandering duidelijk worden.
